Το blog αυτό

To blog αρχικά σας καλωσορίζει, ελπίζοντας να σας βοηθήσει να σκεφτείτε τα πράγματα διαφορετικά. Εδώ διαπραγνατευόμαστε θέματα όπως παιδεία, εργασία, κυβέρνηση, θρησκεία, πατρίδα και όλων των ειδών τα θέματα που μπορεί να απασχολούν τον νέο. Σκοπός μου δεν είναι να σας αλλάξω καμία γνώμη αλλά να σας δείξω μια τουλάχιστον διαφορετική σκέψη ελπίζοντας να οξύνω την κριτική ικανότητα όλων σας. Επίσης δέχομαι σχόλια σε περίπτωση που θέλετε ακόμα και να συζητήσουμε ο,τιδήποτε η και κριτηκή.Ελπίζω να το απολαύσετε...



Τρίτη 13 Ιουλίου 2010

ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΕΙΝΑΙ :

Στην ηλικία των 3, επιτυχία είναι να μην κατουράς το βρακί σου.
Στην ηλικία των 12, επιτυχία είναι να έχεις φίλους.
Στην ηλικία των 18, επιτυχία είναι να έχεις δίπλωμα οδήγησης.
Στην ηλικία των 20, επιτυχία είναι να κάνεις σεξ.
Στην ηλικία των 30, επιτυχία είναι να έχεις καλή δουλειά.
Στην ηλικία των 40, επιτυχία είναι να έχεις πολλά χρήματα.
Στην ηλικία των 50, επιτυχία είναι να έχεις πολλά χρήματα.
Στην ηλικία των 55, επιτυχία είναι να έχεις βγεί στην σύνταξη.
Στην ηλικία των 60, επιτυχία είναι να κάνεις σεξ.
Στην ηλικία των 70, επιτυχία είναι να έχεις δίπλωμα οδήγησης.
Στην ηλικία των 75, επιτυχία είναι να έχεις φίλους.
Στην ηλικία των 80, επιτυχία είναι να μην κατουράς το βρακί σου.....!!!!

Κυριακή 20 Ιουνίου 2010

Τα φασιστηκά υπολείμματα στην κοινωνία μας

Ζοούμε σε μία Δημοκρατική η μάλλον δημοκρατικοφανή κοινωνία διότι ελάχιστοι είναι πλέον αυτοί που πιστεύουν πως ζούμε υπο τέτοιο καθεστώς. Τι είναι όμως αυτό που μας κάνει να λέμε οτι δεν έχουμε Δημοκρατία; Η μάλλον τι θα μπορούσαμε να έχουμε ώστε να λέμε πως έχουμε Δημοκρατία; Αρχικά Δημοκρατικό είναι το καθεστώς κατά το οποίο κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να αναπτύσει δική του άποψη, επίσης έχει δικαίωμα στην *αυτεπίλεκτη* εκπαίδευση, την εργασία, την ενημέρωση, την κατοχή περιουσίας και την ανάπτυξη χαρακτήρα. Πως όμως, ρωτάω εγώ να αναπτύξει κανείς χαρακτήρα την ώρα που καθηλώνεται ,απο τα πρώτα του ακόμα χρόνια στον τομέα της εκπαίδευσης, στα ιδανικά της θρησκείας, της πατρίδας και της οικογένειας; Πως επιτρέπεται να διαχέονται ατέλειωτες πληροφορίες στα μυαλά των νέων μέχρι να ''χορτάσουν'' από παρωπιδική ενημέρωση σύμφωνα με το συμφέρον της πατρίδας;

Ευτυχώς όμως η μόνη πηγή πληροφόρησης δεν είναι το σχολείο ,η μάλλον δυστυχώς, διότι η δημοσιογραφία σήμερα προσεγγίζει τα περισσότερα θέματα εξυπηρετώντας πολιτικές σκοπιμότητες. Έτσι το δικαίωμα του ανθρώπου στην ενημέρωση χάνεται σταδιακά όσο τα μέσα πληροφόρισης γίνονται όλο και πιο αναξιόπιστα. Μιλάμε για σντριβή της έννοιας της αντικειμενικότητας δίνοντας μόνο μια σκοπιά σε κάθε ενδιαφερόμενο πόλίτη για ενημέρωση. Η Δημοκρατία επίσης απαιτεί τον σεβασμό προς τα ήθη τα έθιμα κάθε μειονότητας μεταναστών σε κάθε περιοχή. Πραγματικά είναι σεβασμός το να έχεις την εικόνα του Χριστού η της Παναγίας στο σχολείο που θα κάνουν μάθημα και παιδιά Μουσουλμάνων και αλλόθρησκων λόγω της πλειοψηφίας; Είναι σαν να αναγκάζεις το παιδί να δεχτεί την θρησκεία σου. Ίσως να σας φαίνεται υπερβολικό αλλά σκεφτείτε να χρειαστεί να γίνετε οι ίδιοι μετανάστες σε κάποια άλλη χώρα, δεν θα σας εξοργίζει να βλέπετε την Τούρκικη Μισέληνο αντί του Χριστού; Αυτό ωφείλεται αφ' ενός στον ανεξάντλητο σοβινισμό του καθενός αφ' ετέρου στο γεγονός πως μας λείπει ο σεβασμός σε όλο το φάσμα της καθημερινότητάς μας προς οποιονδήποτε ξένο.

Η Δημοκρατία κατώχυρώνει την ελευθερία της κατοχής περιουσίας, όμως η αναξιοκρατία που επικρατεί στον κόσμο μας αποκλύει την δυνατότητα αυτή για κάποιο φτωχό που δεν έχει γνωριμίες και πρέπει να κάνει πολλά για να πείσει το κατά πόσο ο ίδιος αξίζει. Έτσι λοιπόν βλέπυμε πως μερικές απο τις βασικότερες αρχές της Δημοκρατίας δεν ισχύουν στην ίδια μας την κοινωνία, πρότασή μου; Να αλλάξουν όλα δεν με νοιάζει αν είναι προς λιγότερο η περισσότερο σωστά. Σημασία έχει να αλλάξει η σαπίλα που επικρατεί σε κάθε τομέα, είτε στον πολιτικό είτε σε κάθε είδους κοινωνικά επινοήματα που οδηγούν στην προκατάληψη. Το μεγαλείο της Δημοκρατίας όμως παρ' όλα αυτά δεν είναι να έχουν όλοι Δημοκρατικό φρόνημα, επιζητείται η διαφορετικότητα μα και η αντικειμενικότητα κάποιας άποψης.

Θρησκεία

Ο όρος θρησκεία δεν δείχνει μόνο σε τι πιστεύει κανείς αλλά ακόμα και τον τρόπο ζωής του, υποτίθεται. Στην γη υπάρχουν τόσο πολλά θρησκεύματα που η επιλογή μίας απο αυτές θα μπορούσε να μας απασχολήσει για δεκαετίες. Πως λοιπόν μπορούμε και κατασταλλάζουμε απο το δημοτικό ακόμα; Πως δεχόμαστε ,χωρίς να μας δημιουργηθούν αμφιβολίες, την υπόταξη στην πρώτη θρησκεία που θα μας έχει δέσμιους για μία ζωή; Ισως να μην ασχολούμαστε τόσο με αυτό το θέμα και να καλυπτόμαστε με λέξεις που δεν ξερουμε καν τι σημαίνει. Ισως να μαθαίνουμε συνεχώς για θαύματα τα οποία μας κινούν το συναισθηματικό ενδιαφέρον αλλα σκεφτήκαμε ποτέ κατα πόσο αυτοί ''παίζουν'' με την νοϋμοσύνη μας; Κατα πόσο όλα αυτά μπορεί να αποτελούν ράδιο αρβύλα; Ίσως τελικά να πέφτουμε θύματα κάποιας προπαγάνδας.

Το θέμα όμως δεν είναι μόνο αυτό αλλά το γεγονός πως οι θρησκείες συνδυάζονται κάποιες παραδόσεις κοινοτήτων έτσι η εκκλησία μένει κοντά σε όσους επιθυμούν αναλλοίωτη την δική τους φυλή. Έτσι καλλιεργούνται τα συναισθήματα ρατσισμού. Ρατσισμού με την έννοια του ως δικαίωμα κάθε φυλής να κρατάει ''καθαρό'' το αίμα της, χωρίς να επιθυμούν κάποια ανάμειξη με άλλες φυλές. Έτσι θέλω να θέσω το εξής ερώτημα: Επειδή άνθρωποι είμαστε και μπορεί να τύχει σε οποιονδήποτε. Τι θα κάνατε εάν γνωρίζατε κάποιον άνθρωπο με τον οποίο θα επιθυμούσατε να μοιραστείτε την ζωή σας, να κάνετε οικογένεια ίσως αλλά να ήταν αλλόθρησκος; Θα μπορούσατε να απαρνηθείτε την ίδια σας την θρησκεία για έναν έρωτα και την μελλοντική σας ευτυχία; Η θα το βλέπατε ως θυσία για τον Παντοκράτορα; Βλέπουμε λοιπόν πως η θρησκεία καθ' εαυτήν διαιρεί τους ανθρώπους αντί να τους ενώνει.

Για να εμβαθύνω λίγο ακόμα, απο πότε η θρησκοληψία θεωρείται κάτι το θετικό; Η οργάνωση των ανθρώπων σε κοινωνίες συντέλεσε στην ανάπτυξη πολλών επιστημών μα και σε θέματα θρησκείας κάθε πόλη πίστευε στην προστασία της απο κάποια θεότητα καλλιεργόντας τις φιλοπολεμικές επιθυμίες των ανωτέρων. Ορισμένες πολεμικές επιτυχίες συνδέονταν με πολλές θρησκείες ,ακόμα και την Χριστιανική. Θέλω να καταλήξω πως κάθε θρησκεία ανεξαρτήτου διδαχής, εντολών, ιστορίας, βιβλιογραφίας, προφητών και τελετών αφιερώνεται ,τουλάχιστον όπως θα έπρεπε, σε έναν δημιουργό Θεό αλλά πάντα διατηρεί την τάση να διαχωρίζει τους ανθρώπους με προπαγανδικές σκοπιμότητες φορώντας μας παρωπίδες και δίνοντας μας την υπόσχεση για την αιώνια ζωή. Έτσι τα κοινωνικά επινοήματα και οι τάξεις δεν απασχολούν ιδιαίτερα τους πολίτες γνωρίζοντας πως τους περιμένει η αιώνια ζωή στην Βασιλεία του Ουρανού.

Σάββατο 19 Ιουνίου 2010

Παρασκευή 18 Ιουνίου 2010